Otvorena izložba povodom 100 godina od rođenja Edit PjafU Francuskoj narodnoj biblioteci u Parizu danas je otvorena izložba povodom 100 godina od rođenja francuske pevačice Edit Pjaf.
Svojim grlenim glasom nabijenim emocijama, slavna šansonjerka je svojevrsni „zvučni zapis“ stare, romantične Francuske. Iako je umrla 1963, uspomena na pevačicu, koju su savremenici iz milja prozvali „vrabac“ (piaf), još uvek je živa.
U okviru izložbe, postavljene u modernom kompleksu biblioteka na reci Seni, publika će do 23. avgusta imati priliku da vidi oko 400 predmeta – fotografija, isečaka iz filmova, pisama, koncertnih postera, kao i da čuje mnoštvo pesama, poput „La vie en rose“ ili „Non, je ne regrette rien“.
Glavni predmet izložbe je crna haljina koju je Pjaf često nosila na nastupima. Skromnog kroja, sa dugačkim rukavima i dužine do kolena, prilično je mala, budući da je pevačica bila svega 1,47 metra visoka.
„Ne želim da moj izgled skreće pažnju sa mog izvođenja“, govorila je Pjaf.
Kustos izložbe Žoel Hutvol izjavio je za AFP da je to bila njena „srećna haljina“ koja joj je služila kao tamno sidro za njene blede ruke i lice i njen grleni glas.
Interesovanje za Edit Pjaf ponovo je podstakao francuski film „La vie en rose“ iz 2007. koji je glumici Marion Kotijar doneo Oskara za najbolju žensku ulogu.
Slava Edit Pjaf je bila tako velika da zapravo nikad i nije zamrla. Slike sa njenim ne preterano lepim, ali veoma izražajnim licem, su odmah prepoznatljive.
Rođena u Parizu 1915. u siromašnoj porodici cirkuskih umetnika, Pjaf je imala teško detinjstvo, živeći u javnoj kući i rastući uz prostitutke. Počela je da peva na ulici i po kafićima, nastupajući zajedno sa ocem koji je izvodio svoju akrobatsku tačku.
Otkrio ju je 1935. Luj Leple, vlasnik jednog pariskog noćnog kluba. Iste godine je snimila svoju prvu ploču i ubrzo postala slavna. Nakon Drugog svetskog rata je putovala na turneje po Evropi i Americi, gde je postala internacionalno poznata ličnost. Njena popuralnost u SAD je bila tolika da se pojavila osam puta u emisiji Eda Salivena i dva puta u Karnegi holu. Pomogla je usponu karijere mnogih pevača, uključujići Šarla Aznavura.
Glumila je u nekoliko filmova, od kojih je najpoznatiji „Frenć cancan“ iz 1954. godine.
Nakon brojnih ljubavnih afera, od kojih je najpoznatija ona sa bokserom Marselom Serdanom koji je poginuo je 1949. u avionskoj nesreći, Pjaf se dva puta udavala. Njen prvi muž bio je Žak Pils, pevač s kojim je bila u braku od 1952. do 1957. Drugi, Teo Sarapo, bio je frizer, pevač i glumac, 20 godina mlađi od nje. Venčali su se 1962.
Edit Pjaf je umrla sledeće godine od raka jetre. Imala je 47. godina.
