„Tri lica jedne ljubavi“ Šandora Maraija – tema Laguninog književnog kluba 5. februara

„Tri lica jedne ljubavi“ Šandora Maraija – tema Laguninog književnog kluba 5. februara

 

Stara je izreka da svaka istina ima dva lica. U ovom slučaju biće ih tri.

Dvanaesta tribina Laguninog književnog kluba održaće se prvog petka u februaru (5. februara) u 18 sati u knjižari Delfi u SKC-u. Tema tribine biće sjajan roman mađarskog pisca Šandora Maraija „Tri lica jedne ljubavi“, o kome će govoriti književnica Ljubica Arsić, prevoditeljka Maria Tot Ignjatović i književni kritičar Teofil Pančić.

Ponovo otkriveno remek-delo slavnog mađarskog pisca, neobična je priča o ljubavnom trouglu.

Imućni par iz buržoaskog društva, Peter i Ilonka, na prvi pogled živi u skladnom braku. Njihov dom je uređen s mnogo pažnje i ukusa; njihova odeća dobro skrojena; kreću se u važnim društvenim krugovima. Ipak, izuzetno osetljivoj Ilonki nikada nije dovoljan njen izbor dekora, niti je njen izgled baš onakav kakav bi trebalo da bude da bi u potpunosti osvojila ljubav svog muža jer on sa sobom nosi tajnu koja ga odavno proganja. Peter je još od mladosti zaljubljen u drugu, ali hoće li sa njom pronaći sreću i ispunjenost?

Smeštena u Mađarskoj između dva svetska rata, roman „Tri lica jedne ljubavi“ nudi nam još jedan dokaz Maraijevog briljantnog stila i njegovog izuzetnog, istančanog prikaza žrtvovanja i čežnje.

Šandor Marai (1900–1989) bio je mađarski pisac i novinar. U mladosti je često putovao i boravio u Frankfurtu, Berlinu i Parizu. Jedno vreme je čak pisao na nemačkom jeziku, ali kada je odabrao da se pisanju posveti profesionalno ipak se opredelio za maternji, mađarski jezik. Bio je prvi književni kritičar koji je objavljivao prikaze Kafkinih dela.

Napisao je 46 knjiga (uglavnom romana) i savremenici su ga smatrali za jednog od najuticajnijih predstavnika mađarske književnosti između dva svetska rata. U delima koje je stvarao četrdesetih godina prošlog veka izražavao je nostalgiju za izgubljenom multinacionalnom, multikulturalnom atmosferom društva austrougarske monarhije. Takav stav afirmisanog i cenjenog pisca nije odgovarao novoj mađarskoj vlasti te je 1948. godine bio zamoljen da napusti zemlju. Do danas su njegova dela prevedena na 35 jezika širom sveta. Njegov impresivan književni opus ponovo je priznat i u Mađarskoj, koja mu je počast odala i izuzetno interesantnim i podrobnim dugometražnim biografskim filmom.