Iza „Grada večne ljubavi“ priča o Paladiju

Iza „Grada večne ljubavi“ priča o Paladiju

Iza pomalo sladunjavog naslova „Grad večne ljubavi“ sa isto takvim koricama koje mogu da zbune potencijalnog čitaoca, krije se odličan istorijski roman Marine Fiorato u izdanju „Vulkana“ u kome se radnja vrti oko čuvenog arhitekte Andrea Paladija (1508-1580).
„Pakovanje“ nove priče Italijanke po poreklu, ali diplomca univerziteta Oksford u Velikoj Britaniji, gde se specijalizovala za proučavanje Šekspirovih drama kao istorijskih izvora, neće zbuniti srpske čitaoce koji su već imali priliku da čitaju dva njena prethodna naslova „Gospa od badema“ i „Kćerka Toskane“.
Iako je prilikom pisanja ta dva romana pokazala koliko se divi toskanskoj renesansi i njenim umetnicima u „Gradu večne ljubavi“ (originalni naslov je „Venecijanski ugovor“) Fiorato je odala poštu Veneciji, svom rodnom gradu u kome je veliki arhitekta, inače rođen u Padovi, izgradio neke od svojih najvažnijih građevina, a postigao je i da bude postavljen za protomajstora Serenisime.
U belešci autorke na kraju knjige, Fiorato nudi objašnjenje kako je došla na ideju za ovu knjigu koju odlikuju najvažnije osobine za žanr istorijskog romana. To su: da je dobro utemeljen u građu i literaturu koja se bavi pedriodom u koji je smeštena radnja, da su verno dočarane istorijske ličnosti koje se pojavljuju na sceni, dok su fiktivne uverljive a da je priča, u kojoj učestvuju, zanimljiva, uzbudljiva i da čitaoc može da nauči puno o kontekstu u koji je smeštena.
Fiorato opisuje susret sa prijateljicom – filmskom producentkinjom koja ju je tokom zajedničkog doručka u Londonu 2008. godine zapitala da li je razmišljala da napiše roman u kome bi važna uloga pripala arhitekti Paladiju.
Te godine je u celom zapadnom svetu obeležavana 500. godišnjica od rođenja Paladija, renesansnog arhitekte koji se ubraja među najuticajnije graditelje svih vremena. Paladijev stil je direktno spojio antičke spomenike grčke i rimske arhiterkture sa vremenom renesanse i od tada je stalno prisutan u svim delovima sveta gde god žele da se podižu privatne ili javne zgrade sa monumentalnim porticima koje krase antički stubovi.
„Upecala sam se“, priznala je autorka, pošto je u britanskoj Kraljevskoj akademiji videla nakompletniju kolekciju Paladijevih skica, maketa i planova i od tada je počeo period istraživanja vremena u kome je Paladio živeo.
Odlučila se da odabere poslednje godine Paladijevog života kada je Veneciju pogodila epidemija kuge. Da bi zaraza bila zaustavljena Dužd je dao Paladiju zadatak da izgradi crkvu i umilostivi Boga da se pošast zaustavi. To je danas predivni hram poznat kao „Redentore“ na ostrvu Đudeka, do koga svake godine, treće nedelje juna, vernici hodočaste u znak sećanja na spas Venecije.
Na pozadini ovih istorijskih događaja koji uključuju gradnju crkve Redentore, Fiorato je isprela priču o dolasku turskog broda u Veneciju, koja je nekoliko godina pre toga pobedila Osmansku flotu u bitici kod Lepanta i zaustavila tursko osvajanje Mediterana. Poraženi sultan je iz osvete tim brodom poslao obolelele od kuge. Među putnicima je i jedan „slepi“, Fejra, haremska lekarka, koja je ovaj poziv izučavala uz oca dvorskog lekara.
Putvevi Fejre i najboljeg venecijanaskog lekara Anibalea Kazona će se ukrstiti na profesionalnom i ličnom planu a jedan od onih čije će živote spasiti biće Paladio koji će tako dočekati da vidi završen hram koji je danas deo svetske kulturne baštine.