U sredu o HARD BAPU na tribini „ISTORIJA DŽEZA“ u DOB-u

U sredu o HARD BAPU na tribini „ISTORIJA DŽEZA“ u DOB-u

U nastavku ciklusa tribina ISTORIJA DžEZA, u sredu, 03. juna, Mićun Ristić, muzički teoretičar govoriće na temu „Hard bap“. Program se održava u Tribinskoj sali Doma omladine Beograda, sa početkom u 19:00 časova. Ulaz je slobodan.

Dom omladine Beograda pokrenuo je ekskluzivnu seriju predavanja „Istorija džeza“, kao uvod u programe Beogradskog džez festivala. Istorija džeza, kao najstarije forme popularne muzike, bogata je i raznovrsna kao i istorija 20. i 21. veka u kojima se razvijao, granao i dosezao nove granice. U ovom ciklusu predavanja, Mićun Ristić, muzički teoretičar, hronološki nas vodi na put kroz epohu koju su obeležili ritmovi i melodije džeza, upoznajući nas, uz raznovrsne audio ilustracije, sa svim glavnim akterima i stilovima džez muzike. Sjajna prilika da se osvrnemo na prošlost, sadašnjost i moguću budućnost ove popularne muzike!

HARD BAP

Posle eksperimenta sa složenim aranžmanima i mekšim zvukom kul džeza, Majls Dejvis je imao mnogo problema sa drogom; ponovo je izbio u prvi plan pločom Walkin 1954. Vratio je u muziku plamen i improvizaciju bi bapa, uz nešto jednostavniju ritmičku koncepciju. Za novi pomak u pravcu fanki stila bluza najzaslužniji je bio njegov pijanist Horas Silver.

Silver je oživeo atmosferu crnačke crkve sa vlastitiom grupom The Jazz Messengers; uskoro mu je liderstvo preoteo Art Blejki. Blejki je bio jedan od prvih džezera koji je proputovao Afrikom, svirao sa plemenskim bubnjarima i prešao na islam. Celi hard bap pokret beše tesno povezan sa velikim uzletom samosvesti Afroamerikanaca: pod sloganom „Crno je lepo“ krenuli su da uzdižu vlastitu kulturu, onu koje su se do tada stideli. Prestali su sa „peglanjem“ kose u korist afro-frizura, nosili dašiki, hvalili soul food  (krilca i škembiće), veličali bluz i gospel.

Ipak je za proboj hard bapa ključna bila diskografska kuća Blue Note, koju su vodili belci: pod njihovim okriljem orguljaš Džimi Smit je ređao hitove, a grupe predvođene eksplozivnim solistima (Džoni Grifin, Li Morgan, Donald Berd…) snimale klasične albume. Od velikih, za Blue Note nije snimao kvintet Kliforda Brauna i Maksa Rouča (sa Sonijem Rolinsom), i bend Kenonbola Ederlija. Krajem pedesetih popularnost soula je promenila smer hard bapa. Na poplavu klišea odgovorili su Čarls Mingas i Džon Koltrejn, kompozicijama u kojima je produbljena emocija crkvene službe spojena sa vrhu