Filmske tribine sledeće nedelje u Domu omladine Beograda

Filmske tribine sledeće nedelje u Domu omladine Beograda

 

Utorak, 21. decembar – Sala na I spratu Doma omladine Beograda u 20:00

Ciklus predavanja: PODŽANROVI HORORA

Prvo predavanje: „Koljači, serijske ubice, monstrumi prirode“

Predavač: Milan Todorović, filmski reditelj i producent

Iako je to lako prevideti, ipak centralnu ulogu u istoriji horor žanra imaju serijske ubice i koljači, kao ljudski monstrumi, i sa druge strane monstrumi koji “postoje”.

Iako su serijske ubice najčešće svrstavane u žanr psihološkog trilera, ne treba zanemariti njihov značaj za utemeljenje horora kao žanra. Kao najznačajniji primer ističe se film Alfreda Hičkoka Psiho (1960). Serijske ubice usko su povezane sa najpopularnijim pod-žanrom horora – slasherom. Ogromna popularnost ovog podžanra nastaje krajem 70-tih i početkom 80-tih sa velikim serijalima – Noć veštica, Petak 13-ti i Strava u ulici Brestova, koji su i najzaslužniji za savremenu popularnost celokupnog žanra, a ubice koljači iz tih serijala ikone su pop kulture. Značajno je pomenuti i još jedan segment horora, koji je moguć u realnosti – monstrumi koji postoje u prirodi, ili bi mogli nastati usled ljudskog faktora. Tu se ističu filmovi Ajkula, Ptice, Pirana, kao i Pretvaranje, Duboko plavo more, Krilata zmija i drugi.

Milan Todorović je filmski reditelj i producent. Od 2005. Godine je na čelu producentske kuće Talking Wolf Productions. Godine 2009. je osmislio, producirao i zajedno sa Milanom Konjevićem i režirao dugometražni horor film Zona mrtvih, u kojem je glavnu ulogu igrao američki glumac Ken Fori. Za ovaj film je bio nagrađen kao najbolji producent godine od strane Fakulteta dramskih umetnosti u Beogradu.

Ciklus predavanja: „PODŽANROVI HORORA“
Horor je u isto vreme i večno najpopularniji, ali i geografski i tematski najraznovrsniji od svih filmskih žanrova: činjenica je da svaka zemlja koja ima nacionalnu kinematografiju pravi i horor filmove u većoj ili manjoj meri, a poznata je i velika gledanost američkih filmova ovog žanra. Prikazivanjem iskonskih, arhetipskih užasa, a u isto vreme istraživanjem specifičnih društvenih i kulturoloških  strahova, filmski horor jeste u isto vreme i bezvremenski, ali i sasvim određen vremenom i mestom nastanka.   

Horor je prisutan u kinematografiji i kao umetnička forma i kao zabava od početaka, ali poslednjih decenija postaje pravi fenomen u svojoj popularnosti. Ova predavanja imaju za cilj da predstave žanr kroz tematske, istorijske i estetske činioce, i to kroz nekoliko segmenata.

 

 

Sreda, 22. decembar – Sala na I spratu Doma omladine Beograda u 20:00

Ciklus predavanja: PARTIZANSKI FILM

Prvo predavanje: „Snimanje posle rata“

Predavač: Dimitrije Vojnov, dramaturg i filmski kritičar

 

U bogatoj tradiciji partizanskog filma, naročito značajno mesto zauzimaju filmovi koji su snimljeni u prvoj fazi razvoja jugoslovenske kinematografije, naročito neposredno posle rata, dok su ratne traume još uvek bile sveže.

Za razliku od kasnijih filmova, ove naslove karakteriše zatomljena akcija i izrazito detaljno motivisani likovi kako pokreta otpora tako i okupatora i kolaboracionista.

Dimitrije Vojnov, rođen 1981. godine u Beogradu. Posle osam godina bavljenja filmskom kritikom posvetio se dramaturgiji, autor dva izvedena pozorišna komada i scenarista dva celovečernja filma.

Ciklus predavanja: PARTIZANSKI FILM
Partizanski film je jedna od retkih tekovima jugoslovenskog filma koja se može smatrati potpuno autohtonom. Iako su mnoge kinematografije snimale filmove o Drugom svetskom ratu, nijedna nije uzela ovu temu kao okosnicu svoje produkcije u svim žanrovima, primenila na nju sve autorske postupke i sagledala je u nizu najrazličitijih rakursa.
Takav odabir teme ne treba da čudi jer ne Narodnooslobodilačka borba bila konstitutivbni narativ jugoslovenskog društva, a partizanski filmovi su ga definisali, obnavljali a kako je kriza počela da narušava oslabljeni samoupravni sistem i rušili.

Konačno, danas partizanski film prdstavlja jedan od ključnih temelja jugonostalgije, ne samo kao artefakt jednog „boljeg“ ili „humanijeg“ društva koga više nema već i jedne kinematografije koja u današnjim okolnostima deluje nedostižno.

 

 

Četvrtak, 23. decembar – Sala na I spratu Doma omladine Beograda u 20:00

Ciklus predavanja: KREATIVNA TELEVIZIJA

Prvo predavanje: „Najnovije tendencije u američkoj TV seriji – Producenti VS: Kreativci, ko dobija rat?“

Predavač: Milan Konjević, reditelj

 

Veliki kreativni zamah koje je američka tv predukcija dobila poslednjih godina kao da posustaje. Producenti postaju nervozni, manje skloni eksperimentu, serije se otkazuju i pored dobrih kritika nakon pilota ili dve epizode – šta se zapravo dešava u najkreativnijoj medijskoj industriji sveta? Predavanje prate ilustracije i primeri.

 

Petak, 24. decembar – Sala na I spratu Doma omladine Beograda u 19:00

Ciklus predavanja: ZAŠTO TAKO RETKO?

Prvo predavanje: „Filmovi žena-reditelja u Srbiji“

Predavač: Zoran Janković, filmski kritičar

 

Velika je nepoznanica zašto se samo nekolicina rediteljki (Soja Jovanović, Gordana Boškov, Mirjana Vukomanović, Isidora Bjelica, uz Andrijanu Stojaković i Maju Miloš koje još uvek rade na svojim prvencima) u nekom trenutku dokopala celovečernjih (bioskopskih) filmova.

Posebno jer (u prvom redu) državna filmska akademija istrajno (doduše u, čini se, zadatom i neosporno niskom i oneospokojavajućem procentu) školuje mlade dame za poziv filmskog režisera. Da li je reč o  zloj kobi,  opštoj zaveri kao odrazu mizoginije u rukavicama ili naprosto posledici bitisanja u ne toliko značajnom delu društva nejednakih šansi za sve?

Zoran Janković:  Diplomirao engleski jezik i književnost na Novosadskom univerzitetu. Autor je eseja „Nikad pokoran: Marble Ass Želimira Žilnika“ za zbornik Novi kadrovi. Sarađivao u Huperu , Yellow Cabu, Pressingu I Statusu. Nekoliko godina unazad doprinosi web-magazinu Popboks kroz književne prikaze, recenzije albuma i filmova, tematske tekstove i kolumne (oko 200 prikaza i  tekstova  dosad). Piše veliki američki roman.

Ciklus predavanja:  ZAŠTO TAKO RETKO?
Cilj ove teme je da kroz četiri ogledna primera dokaže/pokaže gubitak u čiji zagrljaj srpska knematografija uporno hrli i da pokuša da pronađe odgovor na pitanje zašto se ovdašnje filmadžije ustručavaju da posegnu za zgodnim rešenjima na dohvat ruke. Ogledni primeri se tiče nedostatka većeg broja naslova koje sa današnje tačke gledišta predstavljaju pravu retkost: omladinski film (imajući u vidu ranije opipljive uspehe čak i manje kvalitetnih naslova iz ovog podžanra (npr. fenomen „Ludih godina“ Zorana Čalića), muzički film (krećući od značajnih uspeha ostvarenja tog žanra u prošlosti („Zvižduk u osam“, „Ljubav i moda“, „Leptirov oblak“…, pa i čisto estradno-eksploatacijskih dela skrojenih po meri tada vodećih muzičkih zvezda), adaptacije književnih dela (kojih je, istini za volju, bilo nedovoljno i u vremenima izgrađenijih čitalačkih navika stanovništva Srbije) i filmovi žena-reditelja (ne gubeći iz vida da nam i mršave statistike gledanosti filmova i dalje ukazuju da veći deo gledateljstva čine žene kojima bi damski rediteljski senzibilitet verovatno godio).