Ovacije za „Lice revolucije“, zbog velikog interesovanja zakazana još jedna projekcija

Ovacije za „Lice revolucije“, zbog velikog interesovanja zakazana još jedna projekcija

 

Dokumentarno-igrani film „Lice revolucije“, reditelja, scenariste i producenta Vladimira Milovanovića premijerno je prikazan 4. maja u Sava centru, na otvaranju BELDOCS festivala.

Nakon projekcije, publika je dugotrajnim aplauzom i ovacijama pozdravila ekipu filma, a posebno Branka Ilića, o čijoj ličnoj sudbini deset godina nakon petooktobarske revolucije ovaj film i govori.

Zbog uspešne premijere i velikog interesovanja, film će biti prikazan i sutra, 8. maja, u 18:00, u Domu omladine.

„Lice revolucije“ se bavi novijom srpskom istorijom, studentskim pokretom “Otpor” koji je bio jedan od ključnih društveno političkih faktora koji su doveli do pada režima Slobodana Miloševića. Film nas podseća na Branka Ilića, zaštitno lice pokreta, na njegovo angažovanje tokom petooktobarskih promena, ali i na njegovu ličnu sudbinu deset godina kasnije.

Ovo ostvarenje proizašlo je iz radionice koju su pri Muzeju savremene umetnosti u Beogradu organizovali Zoran Erić i Stevan Vuković, dok je mentor radionica bio Želimir Žilnik.

Branko Ilić bio je jedan od predvodnika pobune protiv Miloševićevog režima u Srbiji tokom 1998-2000. godine i lider studentskog pokreta Otpor. Hapšen je i pretučen nekoliko desetina puta, a za svoju borbu je 2000. godine u ime Otpora primio MTV nagradu “Free your mind”. Tačno deset godina posle petooktobarske revolucije, Branko se vraća u Beograd iz dobrovoljnog izgnanstva u rodnom Arilju. Zapošljava se kao šanker i privremeno useljava kod Švabe, starog prijatelja iz vremena protesta. Za to vreme, poznata advertajzing agencija u kojoj je Švaba zaposlen, užurbano priprema veliku kampanju za promociju potrošačkih kredita. Švaba i Branko odlučuju da 5. oktobra obeleže desetogodišnjicu pada Miloševićevog režima isped Skupštine Srbije. Posle akcije, u preplitanju stvarnih i izmišljenih ličnosti i događaja, padaju maske traumatizovanog srpskog društva zaglavljenog u tranziciji između socijalizma i kapitalizma, ostavljajući gledaocima mogućnost da sami povuku granicu između dokumentarnog i fiktivnog.