Pele, ipak, najbolji na svetu

Pele, ipak, najbolji na svetu

 

Lista 10 najboljih igrača svih dosadašnjih završnih turnira prvenstva sveta, prema rezultatima ankete koju je po završetku Mundijala u Nemačkoj 2006. godine organizovala FIFA, izgleda ovako: 1. Pele (Brazil) – SP Švedska 1958

 

Sjajni brazilski as, koji je kasnije u mnogim anketama proglašen za najboljeg fudbalera sveta svih vremena, na međunarodnoj pozornici debitovao je na Mundijalu u Švedskoj 1958. Neverovatnim igrama u završnici turnira 17. godišnji Pele najavio je izvanrednu karijeru, koju je krunisao osvajanjem čak tri titule prvaka sveta. 2. Dijego Maradona (Argentina) – SP Meksiko 1986

 

O njegovom neverovatnom nastupu na Mundijalu u Meksiku 1986. godine možda najbolje svedoči činjenica da mnogi hroničari svetskih šampionata pobedu Argentine na tom prvenstvu poistovećuju sa Maradoninim trijufmom.

 

Argentinski as briljantno je predvodio “gaučose” do šampionskog trona, a njegova dva poteza na utakmici sa Engleskom – akcija u kojoj je sam predriblao odbranu protivničkog tima i postigao gol, kao i lukava prevara, kada je rukom savladao golmana Pitera Šitona najupečatljiviji su događaji svih dosadašnjih Mundijala. 3. Žist Fonten (Francuska) – SP Švedska 1958

 

Iako je mesto u reprezentaciji Francuske obezbedio tek nakon povrede Renea Bilara Fonten je nesvakidašnjim gogleterskim umećem obeležio Mundijal u Švedskoj.

 

Na šest mečeva Fonten je postigao 13 golova, što je rekord kome niko da sada nije uspeo čak ni da se približi. Zahvaljujući njegovim golovima Francuska je u Švedskoj osvojila treće mesto, što je dugo godina bio najbolji mundijalski uspeh _trikolora_. 4. Gerd Miler (SR Nemačka) – SP Meksiko 1970

 

Nemački golgeter, koji je zbog izuzetne efikasnosti dobio nadimak “Bombarder”, na šampionatu u Meksiku je postigao čak deset golova.

 

Miler je na tom turniru postavio i nesvakidašnji rekord, pošto je na dve uzastopne utakmice, protiv Bugarske i Perua uspeo da postigne het trik. 5. Paolo Rosi (Italija) – SP Španija 1982

 

Osporavani italijanski gogleter Paolo Rosi punu afirmaciju stekao je na šampionatu u Španiji 1982. Iako zbog suspenzije dve godine pre početka tog turnira nije odigrao ni jednu utakmicu Rosi je bio najzaslužniji za trijumf Italijana, koji su na treći šampionski trofej čekali pune 44 godine.

 

Centarfor “azura” u drugom delu takmičenja redom je rušio favorite i sa šest postignutih golova praktično sam eliminisao favorizovani Brazil, neugodnu Poljsku u polufinalu i načeo nemačku odbranu u utakmici za svetsku krunu. 6. Euzebio (Portugalija) – SP Engleska 1966

 

U prvom nastupu Portugalije na šampionatima sveta zablistao je Euzebio. Zahvaljujući njegovom nesvakidašnjem talentu, koji je predstavljao kombinaciju, brzine, snage i veštine Portugalija je na svom mundijalskom debiju uspela da stigne do polufinala. 7. Šandor Kočiš (Mađarska) – SP Švajcarska 1954

 

Nenadmašni gogletar mađarskog tima preuzeo je, nakon povrede Ferenca Puškaša, lidersku ulogu u ekipi, koju su svi smatrali apsolitnim favoritom petog prvenstva sveta.

 

Sa 11 golova Kočiš je predvodio “laku konjicu” do finala, a u mundijalsku istoriju ušao je i kao prvi igrač koji je na jednom mundijalu postigao dva het trika. 8. Garinča (Brazil) – SP Čile 1962

 

Jadan od najboljih driblera u istoriji svetskog fudbala obeležio je šampionat u Čileu. Iako mu je nadimak bio “Ptičica” Garinča je, nakon Peleove povrede, hrabro preuzeo lidersku ulogi i vešto je predvodio “karioke” do novog šampionskog trofeja. 9. Zinedin Zidan (Francuska) – SP Francuska 1998

 

Izuzetne liderske sposobnosti Zidan je dokazao na šampionatu u Francuskoj. Zahvaljujući njegovoj kreativnosti “trikolori” su pred svojim navijačima postigli najveći uspeh, a najbolji svetski fudbaler u poslednjih 15 godina sjajne igre začinio je sa dva gola u finalnom meču protiv Brazila. 10. Đuzepe Meaca (Italija) – SP Italija 1934

 

Legendarni italijanski golgeter Đuzepe Meaca obeležio je drugo prvenstvo sveta. Centarfor milanskog Intera bio je ključni igrač “azura” u njihovom šampionskom pohodu i najzaslužniji za veliku radost domaćih navijača i italijanskog diktatora Benita Musolinija.