SVETSKO PRVENSTVO – NEMAČKA-2006
Italijani prekinuli „penal-maler“
Pobedom u finalu, do koje su došli boljim izvođenjem jedanaesteraca u duelu sa Francuskom, Italijani su uspeli da naplate sve patnje i malere kroz koje su prošli na prethodnim prvenstvima sveta, kada je ‑penal rulet- čak tri puta bio koban za njihov državni tim.
„Azuri“, koji su na šampionatima sveta u Italiji 1990, SAD 1994. i Francuskoj 1998. bili penal tragičari, a na prvenstvu u Japanu i Južnoj Koreji 2002. eliminisani u produžetku, na poslednjem Mundijalu uspeli su da prevaziđu sve te frustracije i stignu do četvrte šampionske titule.
U duelu sa Francuskom, koji je više od igre dva tima obeležio sukob njihovog defanzivca Marka Materacija sa Zinedinom Zidanom i glupo zarađeni crveni karton jednog od najboljih igrača sveta u poslednjoj deceniji, Italijani su posle nerešenog rezultata u regularnih 90 minuta igre i produžetaka odigranih bez golova, stigli do šampionskog trofeja, pošto su sva petorica ‑azura- bila precizna sa ‑bele tačke-.
Francuske snove o drugoj šampionskoj tituli u poslednjih osam godina, nepromišljenim udarcem glavom u grudi protivničkog igrača načeo je Zidan, koji je uoči finalnog susreta proglašen najboljim igračem prvenstva, a definitivno ih je srušio promašaj Davida Trezegea.
Tužan kraj jedne sjajne fudbalske karijere nedeljama po završetku šampionata privlačio je pažnju svih svetskih medija i inicirao brojne špekulacije o tome kojom uvredom je Materaci uspeo da isprovocira Zidana na tako nerazuman potez.
Takmičenje koje je po drugi put organizovano u Nemačkoj proteklo je u izuzetnoj fudbalskoj atmosferi, sa velikom brojem gledalaca na stadionima, koje je domaćim osavremenio i modernizovao za potrebe turnira.
Prva faza turira završena je prema očekivanjima, a jedino veliko iznenađenje napravila je Gana, koja je posle startnog poraza od Italije, trijumfovala u duelima sa favorizivanom Češkom i neugodnom selekcijom SAD i plasirala se među 16 najboljih.
U ostalim grupama situacija se, uprkos nekim nepredviđenim rezultatima, razvijala prema očekvianom scenariju, pa su tek dueli u osmini finala doneli prava uzbuđenja.
Blede i neubedljive igre iz prvog kruga Francuska je ostavila iza sebe već na utakmici sa Španijom. U jednom od derbija osmine finala, u duelu sa Španijom, „trikolori“ su uspeli da se oporave od vođstva protivnika i stignu do pobede od 3:1, dok je Portugalija, u meču sa 16 žutih i četiri crvena kartona, golom Maniša eliminisala izuzetno jaku Holandiju. U ostalim utakmicama favoriti su, sa izuzetkom Nemačke i Brazila, uz dosta muke stigli do četvrtfinala.
Rutinsku pobedu u bobri za plasman među četiri najbolja tima na šampionatu postigla je samo Italija, koja je deklasirala Ukrajinu, dok je Francuska, golom Tjerija Anrija, šokirala favorizovane Brazilce, koje su predvodili Ronaldinjo, Kaka, Ronaldo, Roberto Karlos …
Domaćin šampionata Nemačka je posle penala eliminisala snažnu Argentinu, dok je Portugalija preživela fudbalski rat sa Engleskom, čiji su igrači promašili čak tri od četiri udarca sa bele tačke.
Često optuživani za dekadentan i ziheraški fudbal Italijani su u polufinalom meču sa Nemačkom igrali kako niko od njih nije očekivao. Otvoren i napadački fudbal od prvog do poslednjeg momenta, isplatio im se tek u drugom produžetku, kada su u finišu, u poslednja tri minuta, umesto da čekaju jedanaesterce, navalili iz sve snage i golovima Fabija Grosa i Alesandra del Pjera stigli do finala.
U drugom polufinalu, vođena sjajnim Zidanom, Francuska je njegovim golom iz jedanaesterca, veoma teško izašla na kraj sa iscrpljenom Portugalijom.
Nakon žestoke borbe vođene u svih 120 minuta finalnog meča „azuri“ su bili koncentrisaniji i spretniji sa bele tačke, koja im je 12 godine ranije odnela šampionski trofej i velikim trijumfom uneli neopheodnu svežinu u italijanski fudbal, u to vreme opterećen velikom korupcionaškom aferom.
Naš državni tim, koji je u Nemačkoj igrao pod imenom Srbija i Crna Gora, očajnim izdanjem poništio je sjajnu utisak koji je ostavio u kvalifikacijama.
U izuzetno teškoj kvalifikacionoj grupi, „plavi“ su, bez poraza, sa samo jednim primljenim golom, što je bilo najmanje od svih učesnika čitavog mundijalskog kvlaifikacionog ciklusa, pobedili ispred Španije, Bosne i Hercegovine, Belgije, Litvanije i San Marina.
Umesto da u Nemačkoj nastavi putem kojim je pošla, selekcija Srbije i Crne Gore, opterećena unutrašnjim sukobima, egoizmom, spletkaranjem nezadovoljnih igrača i nepotizmom, doživela je neočekivan debakl.
Sa sva tri poraza na turniru, od kojih je najviše bolela katastrofa od 6:0 u meču sa Argentinom, „plavi“ su zauzeli poslednje mesto na turiru.
Sumornije od saznanja da joj je državni tim bio poslednji na Mundijalu, na domaću javnost delovala je igra koju su pružili „plavi“ u duelima sa Holandijom, Obalom Slonovače i Holandije, pošto su fudbaleri Srbije i Crne Gore, osim u prvom poluvremenu susreta sa afričkim predstavnikom, delovali kao zalutali amateri, koji su bez ikakvih ambicija odrađivali nastup na najznačajnijoj svetskoj sportskoj manifestaciji.
