STRELIČARSTVO, U Srbiji sve više modernih Robin Hudova

STRELIČARSTVO

U Srbiji sve više modernih Robin Hudova

Ko nije za fudbal, košarku, vaterpolo ili se jednostavno „ne pronađe“ u nekom od borilačkih sportova, bez obzira na godine može da se okuša u streličarstvu – sve popularnijoj olmpijskoj disciplini u Srbiji, koja uz tenis i golf spada u grupu „belih sportova“.

Za samo šest nedelja može da se savlada osnovno znanje o streličarstvu, a u Beogradskom streličarskom klubu uči se korejska tehnika pucanja.

Korejci su, inače, u svetu poznati kao pravi „zaluđenici“ za gađanje lukom i strelom.

Obuka se izvodi na školskoj opremi, posebno prilagođenoj sposobnostima početnika, koji se za šest nedelja osposobi da rukuje lukom i strelom i takmiči na turnirima.

Beogradski klub svakog proleća organizuje škole streličarstva, na otvorenom, a posebno se „gaji“ žensko streličarstvo – pošto se pokazalo da rezultati žena ne zaostaju za muškim, rekla je sekretar BSK i trener sa evropskom licencom Gordana Knežević.

Ona ističe da je streličarstvo veština i da polaznici uče da koriste što manje mišića, jer je u pitanju kontinuirani napor, a pokreti pri svakom odapinjanju strele su istovetni, kako bi hitac bio precizan.

-Polaznike učimo korejskoj tehnici pucanja, što podrazumeva što manje aktiviranja mišića. Time se minimalizuje loš hitac i mogućnost povrede. Luk drže spečifične grupe mišića na leđima, koje streličaru omogućavaju da luk bude otvoren i miran – objašnjava Knežević.

U streličarstvu postoje dve vrste luka, olimpijski (Recurve) i složeni luk (Compound) i samim tim dve discipline, a razlikuju se po snazi i energiji, objašnjava Branislav Jeftić, jedan od članova BSK, koji se streličarstvom bavi pet godina.

Razlika je i što se kod složenog luka gađa sa okidačem, a olimpijski se otpušta samo sa tri prsta.

-Pored luka i strele, opremu čine tobolac, u kojem se drže strele, nišan, stabilizator, koji služi za balans streličara i lanser strela, preko koga strela izleće – navodi Jeftić.

Na takmičenjima, strelci gađaju dva puta po 30 strela sa 18 metara razdaljine, posle čega se sabiraju rezultati.

Istoričari se slažu da je pronalazak luka i strele, uz otrkiće točka, jedan od najbitnijih momenata u razvoju ljudske civilizacije, jer je olakšao dolazak do hrane i borbu protiv neprijatelja.

U Evropi, strelicarstvo se najvise razvilo u Engleskoj, gde su luk i strelu doneli Normani u periodu od 850. do 950. godine, a prema nekim ocenama, upravo je engleski dugi luk (longbow) omogućio Englezima vojnu premoć nad kontinentalnim suparnicima.

Iako su se luk i strela koristili još u vreme praistorije, može se reći da je to oružje doživelo procvat u Stogodišnjem ratu, posle čuvene bitke kod Azenkura, 25. oktobra 1415. godine, kada je 6.000 engleskih streličara porazilo mnogo brojniju francusku vojsku sa konjicom, koju je činilo više od 20.000 vojnika.

Prenošenjem baruta iz Kine u Evropu i nastankom prvih pušaka, luk i strela su izgubili na značaju, ali je veština gađanja nastavljena, kao sport, na dvorovima, sve do Olimpijade u Atini 1896, kada je streličarstvo promovisano u olimpijsku disciplinu.

-Iako se Englezi ponose da imaju tradiciju u ovom sportu, glavnu reč u streličarstvu vode Amerika i Rusija, ali i oni blede pred dominacijom Južne Koreje – primećuje predsednik Streličarskog saveza Beograda Aleksandar Knežević.

Kao ilustraciju popularnosti ovog sporta u Koreji, Knežević navodi da je streličarstvo uvedeno kao predmet u osnovnoj školi, umesto fižičkog vaspitanja – dok Severna Koreja na velikim takmičenjima skoro redovno osvaja prva tri mesta u obe konkurencije.